Onderweg naar de verpakkingslocatie werden we verrast…. Een slang!! En niet zomaar een slang, maar een giftige! Stan dacht er in eerste instantie aan om hem weg te jagen, maar gelukkig greep onze teler in. Hij begeleidde hem op een vriendelijke manier weg van ons. We konden weer opgelucht ademhalen en Stan had daarbij gelukkig nog geen actie ondernomen.
Eenmaal terug bij het verpakkingsbedrijf werd de rest van de verwerking aan ons uitgelegd. Dit ging van uitsorteren naar de zoete aardappels tot het in boxen begeleiden van het zoete piepers. Vanuit hier vervolgde onze reis naar de andere telers. In totaal hebben we in vier dagen zeven zoete aardappeltelers bezocht! De telers in Amerika werken hard en zijn niet op hun mondje gevallen, ze zeggen precies hoe alles in elkaar steekt en staan ervoor open om een hele dag met je te spenderen. Daarnaast viel het op dat er in Amerika nog niet veel geautomatiseerd is, veel processen worden nog met de hand gedaan. Ook hebben we het over duurzaamheid gehad en gekeken hoe de zoete aardappeltelers hierin stonden. Ook in Amerika is duurzaamheid een belangrijk onderwerp, echter loopt Amerika hierin nog een stuk achter. Zo verpakken ze zoete aardappels ook nog steeds in een plastic stuks verpakking.